Geschiedenis

Na een bijeenkomst in Stresa tussen alle vooraanstaande Europese zuivelexperts werd op 1 juni 1951 een verdrag ondertekend om Europa’s grootste en meest typische zuivelproducten te beschermen.

Het jaar daarop, om precies te zijn op 30 oktober 1955, werden de oorsprongsbenamingen Parmigiano-Reggiano, Grana-Padano, Gorgonzola, Pecorino Romano, Fontina en Pecorino Siciliano officieel erkend met Presidentieel Decreet 1269.

In 1968 ontstonden er zelfs twee vrijwillige consortia: de eerste in Novara bij de plaatselijke Kamer van Koophandel, bestaande uit kleine producenten uit de provincie Novara, en de tweede in Milaan op het hoofdkantoor van de Italiaanse Zuivelassociatie en voornamelijk gevormd door grote industrieën in de sector.

In 1971 werd het Consortium bij ministerieel besluit belast met het toezicht op de productie van en de handel in Gorgonzola kaas. Tijdens deze jaren werden de taken, bevoegdheden en structurele organisatie van de organisatie gedefinieerd en werd het oorsprongsmerk dat op de geproduceerde kaas moest worden aangebracht, bestudeerd en voorbereid.

Pas op 1 maart 1975 werd begonnen met het merken van verse kaas, met het visuele merkteken “” op de aluminiumfolie die de Gorgonzola bij het op de markt brengen omhult. Dit werd goedgekeurd met een publicatie in het Staatsblad op 15/5/75.

Met EG-verordening 1107/96 werd Gorgonzola kaas erkend en geregistreerd door de Europese Unie in de lijst van “dop” producten op 12 juni 1996.

Met een nieuw decreet van 24 april 2002 heeft het Ministerie van Land- en Bosbouw het Consortium erkend en belast met het uitvoeren van activiteiten met betrekking tot voorstellen voor productiereglementen, die ter verbetering van de kwaliteit ervan, ook op het gebied van voedselveiligheid, alsmede, in samenwerking met hetzelfde ministerie, met het uitvoeren van activiteiten ter bescherming tegen misbruik, oneerlijke concurrentie, namaak en oneigenlijk gebruik van de beschermde benaming.